önce saçlarımı kestim. aynalara bakmadan. gayet sakindim üstelik. uzun saçlarımı kavradım sol elimle, sağ elimde duran makasla kestim çabucak. kestikçe kestim kestikçe rahatladım. "tıpkı annesinin gençliği" diyenlere inat yaptım sanırım bunu. önce dış görünüşümü değiştirmeye çabaladım o dönem.
yıllarca kısa saçlı dolaştım. ne vakit lise çağlarına geldim, bir iki delikanlı beğensin diye beni o saçları uzattım. "gözlerinin rengini annesinden almış" diyenler oldu, yeşilden iğrendim. lens kullanmam gözümün bozuk olmasından değildi yani, gene onlara inattı benimkisi.
gülüşümü benzetenler oldu sonra. yıllarca dişlerimi göstermeden güldüm. bir kişi daha benzetseydi gülüşümü, söverek ağlayacaktım çünkü. sinirlendiğinde gözü seğirir derlerdi, bir onu durduramadım.
hakkında anlatanları hep dinledim, huylarını benimsemedim. çekip giden, umarsız, bencil bir kadındı o. bir seferinde kardeşimle yüzyüze geldiklerinde kardeşim demişti ona: "bana baktım deme" diye. ne doğru cümle... anne değildi bizim gözümüzde. benzetilmek acı geliyordu o vakitler. "babaya çekmiş" diyenlere inanmak istiyorduk biz. tanımadığımız birine değil.
huylu huyundan vazgeçmez elbet. yaş ilerledikçe kaşı saçı görmedi gözümüz. umursamadık hatta. baktıkça 70 li yıllarda çekilmiş siyah beyaz fotoğraflarına söylenilenden daha fazla benzediğimizi de farkettik aslında. lakin şunu da farkettik yıllar sonra; hayatımıza giren sevdiğimiz hiçbir kişiye asla gitmeyecekmiş gibi bağlanmadık, pişman olup dönene de sırtımızı dönmedik çünkü önemsemedik ya da sadece kendini düşünenlere bir şeyler anlatmaya çabalamadık. doğrularına müdahale etmedik, bizi önemsesin diye bir gayretimiz olmadı yani. insanların bize karşı yaptığı bencilliklerden bir ufak yara dahi almadık. gidene "selametle" dedik, kalanla hoş vakit geçirdik. bize emek harcadığını iddia edenlere güldük, kimsenin hakkını yemedik ama kimseye de bunu söyletecek cesareti vermedik. farketmeden güçlendik. sözün özü ona benzettiklerimize benzemek istemedik.
zamanla "annesinin kopyası" diyenlere gülümsemeyi öğrendik, "babasına çekmiş" diyenlere teşekkür ettik. o saçları bir daha kesmedik zira biz ona hiçbir zaman benzemedik.
