geçmişle hesabını kapatamayanların hayat boyu süren kıvranışıdır.
hepimiz koşmak zorunda değiliz ama manzaranın tadını çıkararak yürümek, şimdide kalmak en güzeli. geçmiş asla değişmeyecek. hatta geçmişte kaldıkça gerçeği daha da farklı algılamaya başlamak olası. proust'un deyişiyle "geçmişteki şeyleri hatırlamak onları olduğu gibi hatırlamak anlamına gelmeyebilir." bize atılan güller ve taşlar, o sahneden hiç silinmeyecek belki. ama kötü anıları anımsamak da o taşları yeniden yeniden kendi yüzümüze fırlatmamızdan farksız. öyleyse geçmişi sahneden almak, yerine iyisiyle kötüsüyle "şimdi"yi koymak lazım.
