Büyük afetler savaşlar, işkence , yakınlarının öldürülmesi vs dışında.
Duygusal ruhsal olarak anlaşılmamak olduğunu düşünüyorum. Zira çevremdeki bir çok insan her konuda kendinin kıt görüşünün doğru olduğunu düşünüp, sizi anlamaya çalışmak yerine kesin hükümler ve yargılarda bulunup sizi içten içe yorup tüketiyor. Sizin ona veya onlara karşı olan saygı ve sevginizi böyle böyle suistimal ediyor. Sizi de örseliyorlar. Bir noktadan sonra o kadar yorulmuş oluyorsunuz ki kimseye kendinizi anlatasınız kalmıyor. Zaten insanlar da pek anlamaya çalışmıyor.
