temel ve fadime'nin kızı evlenir. fadime 1 hafta sonra ben kızımı özledim demeye başlar bile. temel de napsın git gör bari der. fadime gider kızına kapıyı çalar, kızı kapıyı açar ama anadan doğmadır.
+fadime: uyy haçan napayısun kizuumm, damat mı dedi böyle dolaşacaksun diye? insan üstüne bişey giyer.
-kızı: anacuğum sen de çok cahilsun da, çıplak değulum ki ben. aşk elbisesi bu, yeni moda.
neyse der fadime, öyleyse öyledir moda bu.
+fadime:haçen damadım nerdedur?
-kızı: içerde anacuğum televizyon izliyor.
fadime gider içeri, damat da anadan doğmadır, hemen elleriyle gözlerini kapatır
+fadime: uyy damat bu ne hal, utanmayimusun annenin karşısına çıplak çıkmaya??
-damat: anacuğum olur mi öyle şey, aşk elbisesi bu yeni moda.
fadime nin aklına bir fikir gelir. madem yeni moda, "madem aşk elbisesi, ben de temel'i böyle karşılayayım bu akşam" der.
temel eve gelir kapıyı çalar, fadime kapıyı açar.
+temel: hanum hanum, çıldırdin mu sen? ne bu hal, utanmayımisun kapıyı böyle açmaya?
-fadime: ne varmuş ki halimde?
+temel: ula yok işte bişey üstünde, ya biri görse?
-fadime: olur mu kocaciğum, çıplak değilum ben, aşk elbisesi bu, yeni moda.
+temel: haçen hanım, iyi etmişsin güzel etmişsin de, haçen keşke şu aşk elbisesini giymeden önce bir ütüleseydin*
(bkz: taşı gediğine koymak)
