önce ellerini gördüm; nasıl aydınlıktı öyle
yıllardan bir yıl, vakitlerden bir akşam
kovdu çevremden bütün kötülükleri
önce ellerin
önce ellerini gördüm, tuttum, bırakmam
bilmezdim eskiden ben bu şafakları
öğrendim nasıl da güzelmiş yeryüzü
bir mutluluk yayılır avuçlarından
önce ellerin
benim dinlediğim ellerinin türküsü
yağmur mu yağan öyleyse dinle
ıslandım, üşüdüm senden uzakta, beni bırakma
tut ki sensizlik bir ölüm başka türlü
önce ellerin
önce ellerin geliyor aklıma
bir büyük resim çiziyorum gökyüzüne, seyret
şu bulut ellerin işte, mutlu, serin, beyaz
ne güç bu rengi bulmak, bu rengi vermek sana
önce ellerin
ellerin bir duygudur anlatılmaz
gün olur hüzünlü bir musikidir duyduğum
ellerinde keman telleri, piyano tuşları
öyle bir yaşamaksın ki hiç yaşamamak
önce ellerin
önce ellerin sonra bu gözyaşları
dupduru yeraltı nehirleri gibi
öyle aydınlık gülüşün kadar
her şey bir gün çekilir, biter ve ölür
önce ellerin
ve yokluğumuzda sonra ellerin yaşar
ellerin anlatır sabahın olduğunu
ellerin yoksa bil ki gece ve karanlık
mevsimler onlarla değişiyor görüyor musun?
önce ellerin
anlasana ellerindeyim artık.
