affedilmeyecek, hattâ affedilecek kadar bile tek hatası olmayan insanın, buna rağmen uğradığı haksızlığı bağışlayamamasıdır. affetmenin, daha önce başına ne işler açtığını da görmüştür. sonunda en ağır söz ve davranış gelmiştir. bu noktadan sonra af; insanın, kendi düşmesi ve ağlamasını getirecektir. "kendim ettim, kendim buldum" dememek için affetmemek, o kişinin en doğal hakkıdır.
