'onlar ki toprakta karınca,
suda balık,
havada kuş kadar
çokturlar;
korkak,
cesur,
cahil,
hakim
ve çocukturlar
ve kahreden
yaratan ki onlardır,
destanımızda yalnız onların maceraları vardır.
onlar ki uyup hainin iğvasina
sancaklarını elden yere düşürürler
ve düşmanı meydanda koyup
kaçarlar evlerine
ve onlar ki bir nice murtada hançer üşürürler
ve yeşil bir ağac gibi gülen
ve merasimsiz ağlayan
ve ana avrat kufreden ki onlardır,
destanımızda yalnız onların maceraları vardır'
burdaki, 'onlar' biz değil miyiz? yani dedelerimiz, hani her fırsatta övündüğümüz dedelerimiz, sanki onlara layıkmışız gibi, utanmadan, sıkılmadan övündüğümüz dedelerimiz ve hatta nenelerimiz...
ingilizi, fransızı, yunanı, afrikalısı, hindusu, ayısı, yamyamı... işte bunlarla dövüştüler, aynı anda, dörtbir yanda... üstelik kazma, kürekken silahları, üstelik sidiklerini yakıp, süpürge tohumu ve çarıklarını yemek suretiyle dövüştüler...
bıyıklarında tarak durmuyordu çoğunun...
hayır hayır, acıtasyon değil bu sözlerim, sakın ha, çok klışe olabilir, çoğunuza bayat gelebilir, kendi çürümüşlüğümüz o kadar bariz ki, kabullenebiliyoruz bunların unutuluşunu
ve unutabiliyoruz, bir milletin dillere destan kurtuluşunu...
canım kardeşlerim, abilerim, ablalarım, ben şu cahil halimle biliyorken olmayan bir şeyle savaştıgımızı, bir kitle imha olayına girme düşüncesi, saçma gelmekte bu bünyeye, mazur görün ne olur, şu genç yaşımda kalbim, inanın ki dayanmıyor, yahu ellerinde iki keleşle 'kendi köpek döllerimiz' * tarafından daglara salınmış, yal vereni ve inleri belli olan bir kaç köpektir 'pkk' dediğiniz, ve ölmez atlar, köpekler istedigi için, lakin, kendini eşek sanan bir atsa mevzu bahis, 'bu itler bitmez' diyor içimden bir his...
t.c devleti, bünyesinde 'gaflet ve delalet, ve hatta hıyanet içinde' bulunan, 'kendi menfaatlerini, kendi koca kıç ve başlarını düşünen' zat-ı muhteremler 'yok' etmek istedikleri an, sanmayın ki; zaman alır... saatler içersinde, defterler dürülebilir, inandırıcı gelmeyecek bazılarınıza ama belki, tek kurşun bile sıkılmayabilir...
ama önce bu milletin, bunu hak etmesi lazım, bizim için önemli bir konu olsaydı, çoktan çözülmüş olurdu, bundan şahsım adına hiç şüphem yok, bu dünyada gelmiş geçmiş tüm milletler, hak ettiği şekilde yönetildi, bıçağın kemiğe dayandıgı anlar oldu, al aşağı ettiler ve milletin inanç ve değerlerine göre, yeniden bir millet iradesi ve idaresi kurdular ( zamanında türk milletinin de yaptıgı gibi ) bunların tarihte örnekleri pek çoktur,
şu durumda, yeniden, 'kan ter içinde öfkeden, üzülerek, sıkılarak, yer yer nefesim daralarak' belirtiyorum ki; kendi evini soyan bir hırsızdan farksızdır bu devlet, hırsızın çıtırtısını duyup, kalkmaya üşenen ve hep bir 'tavşan uykusu'nda olması gerektigi halde, leş yemiş bir ayı gibi, derin uykusuna devam eden bir millet varken, bu yaşananlar, aynen bu şekilde ve hatta artarak, genişleyerek, tüm dini, insani, ahlaki ve etik değerlere saygısızlaşarak yaşanmaya devam edecektir...
ama gelgör ki; müstehak bu millet... müstehakım, müstehaksın, müstehakkıdır hakka tapan milletimin başına gelen her türlü musibet...
hayır hayır, sakın kızma bana, bahsettiğim millet, ekmeginin peşinde oldugundan, karnını doyurmaktan ve çolugunu çocugunu doyurabilme kaygısından mütevellit, dünyayı unutmuş olan o zavallı, nasırlı elleri ve sararmış bıyıklı babalar değil sadece, o babaların zar zor getirdiği, üç beş parçadan, akşama aş çıkarma kaygısı güden analarda değil, onları bu kadar, düşünmekten ve söz sahibi olmaktan uzaklaştıran her şey ve herkes, sen, ben, o.. hepimiz..
dediğim gibi; önemli olsaydı bizim için pkk sorunu, 'fenerbahçe, galatasaray' kadar ! , önemli olsaydı, 'var mısın, yok musun?' kadar ! ve önemli olsaydı, bir yıgın önemsiz zırva kadar, emin olun ki, ne bir kurşuna, ne kimyasala, ne de türlü türlü masala gerek kalmadan çoktan çözülürdü...
demek ki, önemli değilmiş, demek ki, yaşken tüm fidanlar eğilmiş...
eğilenlerin evlatları, her gün, al bayraklı tabutlarda, gazete manşetlerinin gündelik ve sıradanlıklarından ve biraz da arkalarından söylenen üç beş klişe, duamsı, sloganımsı şeylerden fazlası olamıyormuş...
'şehitler ölmez, vatan bölünmez' naralarıyla taşınan, o mukkaddes tabutlar, dokuz tekbirli cenaze namazından sonra, bir başlarına veriliyormuş topraga, sonrasında dagılıyormuş nar taneleri gibi, o nara atanlar, dört bir tarafa, kalan nâr- ı ateş, bir tek düştügü yeri yakıyormuş
bu fidanları eğenler; kırmızı kıçları, dolgun yanakları ve kalın, iğrenç enseleriyle bir tepeden, ateşin düştüğü yere bakıyor, bildigimizi sandığımız hayat ise; bambaşka bir hızla, bambaşka oyunlarla, sinsi ve sezdirmeden akıyormuş....
uyan süpermen, daha uçucan !
saygı, sevgi ve konuyla ilgili derin kederlerimle...
