knut hamsun...
nobel edebiyat ödülü sahibi norveçli yazar...
norveç'in naziler tarafından işgali sonrası bir nazi yandaşı olmuştur.
hatta hitler'in önünde boyun eğerek onunla tokalaşması, aldığı nobel ödülünü hitler'e armağan etmesi norveçliler için bir utanç kaynağıdır. https://galeri.uludagsozluk.com/r/1828152/+
norveçliler bu enstantaneyi savaş boyunca hiç unutmamışlardır.
ülkelerinin gururu olarak gördükleri bir yazarın, işgal kuvvetlerinin tarafında olması norveç halkının yüreğine oturmuştur.
lakin 1945'te savaş bitmiş, norveç kurtulmuştur.
knut hamsun ise hayatına devam etmektedir. norveçliler kendisine kızgın ve küstür.
ama yine de kimse bir şey demez, kimse saldırmaz, protesto etmez...
günlerden bir gün bir genç kız elinde kitaplarla knut hamsun'un evinin önüne gelir.
yazar pencereden kızı izlemektedir.
kızla göz göze gelirler.
kız elindeki kitapları yazarın evinin önüne bırakır ve arkasını dönüp gider...
ardından yaşlı bir adam gelir yazarın evinin önüne.
onun da elinde kitaplar vardır, o da kitapları sessizce bırakır gider.
ardından bir anne iki çocuğuyla gelir, ellerinde kitaplar...
sonra başkası, bir başkası, bir başkası...
norveçliler ellerindeki tüm knut hamsun kitaplarını sessizce yazarın evinin önüne bırakıp giderler.
knut hamsun'un evinin önüne bırakılan kitaplardan bir dağ oluşmuştur.
kitap yığını büyüdükçe halkına ihanet eden yazar küçülür. nihayet kafayı yer ve bu şekilde ölür...
demek istediğim şu ki, bugün türkiye'deki gazetecilere, aydınlara, yazarlara, sanatçılara baktığımızda pek çoğunun menfaati için kendilerini sattıklarını, güce boyun eğdiklerini görüyoruz.
bu kişiler emin olsunlar ki türk milleti de bunları unutmayacak.
evet, belki norveçliler gibi bir tepki verecek kültürel birikime sahip olmayabilir bizim halkımız, ama halkına sırtını dönüp güce tapanları asla unutmaz, unutmayacak...
