Gülünün solduğu akşam'ı okuduğumda 15 yaşındaydım. Herkesin bildiği gibi, herkesin dillendirdiği gibi 3 fidanı anlatır ve arkadaşlarını. Nedendir bilmem en çok sinan cemgil dikkatimi çekmiş, en çok o'na üzülmüştüm. belki de koca kitap içinde topkasan 20 sayfa var yok arasındaki hiyasene yanmıştım.
"Deniz gezmiş" dediklerinde ilk aklıma gelendir kendisi. Nur içinde yatsın.
