yok abicim, olmuyor oyle herkese saygi duymakla filan. herkese saygi duymak da saygiya saygisizlik, buna ne diyorsun?
hele 'oldugu gibi kabul etmek' hadisesi catch phrase'in allahi. cevrecinin daniskasi gibi oldu bu bak, tuttum. yapay bir kere, samimiyetsiz: "sana saygi duyuyorum cezmi ersoz!". oldu mu bak, olmadi.
saygi, belki de dillendirildiginde katma degerinden du$me yapmayan birkac kavramdan biri ve insan ili$kilerinin merkezinde bir yerde konakliyor. benim, bana saygi duymayana saygi duyma ihtimalim de mevcut, yani bu konuda bir onkabul veyahut sonralikli bir mutakabat yok. gel gor ki, sayginin zaten kendisini degilleyen bir agir duru$u, tinisi, soundu var. o derinlikli, makyajsiz ve mantikî bir kere; bunu degi$tiremiyorsun. kasi$a gerek diyorum binnetice, katilmasam da soylediklerine, onu soylemekligine katiliyorum. bu da saygiya teget gecen bir his zaten, taniyorsun; deger.
