zordur kimsesizlik, özellikle alısma evresi
eve gelirsin bir tabak yemek arasın yapması zor gelir aç uyursun
canın sıkılır kendi kendine konuşursun deli gibi
bazen de dalgınlıkla kapıya gelir zile basarsın biri açsın diye beklersin
en çokta kaybettiklerini özlersin, ararsın zaman geçer o kadar alışırsın ki yalnızlığa, kimsesizlige istesen de kimseyi koyamazsın onların yerine.
