gökyüzünün başınıza geçmesidir. sığınacak bir liman olmadan okyanuslar ortasında fırtınada kalmaktır. yaslandığınız dağın çöküp yok olmasıdır, ardında bıraktığı büyük bir boşluktur artık. insanı en olgunlaştıran acıdır, keşke bu olgunlaşma böyle bir kayıba ihtiyaç duymasaydı. çevrenizde ne kadar insan olursa olsun hayatta artık teksinizdir, tek başına tutunmayı acıyla, ızdırapla öğretir size. babalar gününde insanların alış verişlerini uzaktan izlemektir acıyla, çaresizce ve suskunca. onlar el öpüp sarılırken sizin elinizde çiçeklerle gideceğiniz adres yer ise bellidir...
daha yaşanacak çok şey vardı be baba...
