çikolata alın, çiçek alın, üstüne ev-araba yapın, köşk alıp hanımağa oldun diyin değil aslında bu.
azıcık şefkat, biraz sevgi yetiyor. önüne her şeyi Sürmene gerek yok yani. otur yanına saçını sev hiçbir şey yapamazsan. ya da orada bulun ya, varlığından öte bir şey istenmediği oluyor. uzaktasındır mesela, telefonun başında dur. 1 saat bile olsa. sev ve sabır göster kısaca. bir de kızgınsa asla "sen adet olcan di mi" deme. kafanız kopabilir.
"abartılıyor aaağğbii" diyenler de; kaç kere yaşadın da ahkâm kesiyorsun kardeşim? sorusunu hak ediyor bence.
gerçekten zor bir dönem. şuurlu bir dönem değil hatta, en azından bazılarımız için.
Bir anda gelen yalnızlık krizleri, "hepinizi yakarım ulan" kızgınlığı... Bizim o anda tek istediğimiz bir kutu kibrit vermeniz, çok değil...
