ruhani anti maddedir. Teolji dünyasının entropi kaynağıdır. Tanrının gücü arttıkça şeytanın gücü sanıldığı gibi azalmaz tersine şeytanın da gücü o oranda artar zira şeytan ne kadar güçlenirse tanrı da gücünü o oranda arttırmak zorundadır. Şeytanın tüm gücünü kaybedip nötralize olduğu an kıyamettir. artık insanların günah işlemesi için bir neden yoktur dolayısı ile insan amellerini tartacak bir terazi ortada artık yoktur. Artık insanların günahlarını bağışlaması için yalvaracakları bir tanrıya da ihtiyaçları yoktur. Şeytan kendi gücünü yitirmemiş aynı zamanda tanrının tüm yaptırım gücünü yok etmiştir.
Temelde en ilkel dinlerden en gelişmiş karmaşık ritüellere sahip ibrahimi dinlere kadar tanrı şeytan çatışması dinin omurgasıdır. Objektif bir gözle bakılınca bu iyi kötü çatışmasından başka bir şey değildir. Iyi ve kötünün çatışması ise aslında hak ve adalet arayışından başka bir olgu değildir yani hukuktur. Zaten tüm büyük ibrahimi dinlerde tanrı evrende ki en adaletli güçtür. Esirgeyici ve bağışlayıcıdır. Ne ilginçtir ki evrensel hukukta da bir zanlı suçu ispatlanana kadar masumdur, masumiyeti ispatlanana kadar suçlu değil.
Buradan çıkartılacak sonuç evrenin düzeni ve sağlıklı işlemesi ve de güçlü ve adaletli bir tanrıya sahip olmamız için güçlü ve işini iyi yapan bir şeytana ihtiyacımız vardır. Şeytan güçlü olup işini iyi yaptıkça bizim de hukuk kitaplarımız çeşitlenecek ve kalınlaşacaktır.
