bu bir acidan supurge sacli anne sendromu nu cagristirmakta bana. anneler cefakardir, fedakardir, cocuklarina iyi bir gelecek saglayabilmek icin gerekirse saclarini supurge ederler. ancak her annenin de sacini supurge etmesine gerek yoktur. ama saclarin supurge olmasinin anneligin onkosulu oldugu yanlis inanci hakimdir annelerde. onlar hep cilekes, fedakar cefakar olmak isterler. kendi acilarindan mutlu olurlar adeta.
gelelim bu konuya. burada da iyilik yapan insan karsilik alamayacagini bilsede. yani yapilan hicbir iyiligin cezasiz kalmayacagini icten ice bilse de iyilik yapar. sonra yuzuncu iyiligi yapmadigi icin kotu olduguna uzulur. oysa bunun bir gelenek oldugunu, iyilik yapanin kotuluk buldugunu bilir aslinda insan. buna ragmen Bazi insanlar gene de iyilik yapmayi surdurur. nasil ki iyilige kotulukle karsilik vermek bir yaradilis defosuysa, kiymet bilmeyen insana surekli iyilik yapmak da iyilik yapma hastaligina sahip insanlarin genetik defosudur.
