Dışarıya çıktığınızda her b.ka heyecanlanırsınız. Pazarcıdan 1 kilo portakal istemek bile zor gelir. Sırada önünüze geçerler bir şey diyemezsiniz. Metrobüste ayakta kalırsınız. Ne hikmetse sıralara girip girip oturamazsınız. Zordur asosyallik. Ne olur asosyal olmayın. Çok acı verici bir şey. Sanki insanlar bunu bilir gibi üzerinize üzerinize geliyormuş gibi Gelir. Olur olmadık yerlerde anksiyete bozukluğu göstermekte çabası. Yani insanlarla ilişkiniz kısıtlı olduğu için mesela doktora gidip espri yaparsınız o da size mal mal bakar ya da herhangi bir yerde bir insanla samimi konuşursunuz o da size tuhaf tuhaf davranıp , uzaklaşır.
Insan ilişkileri bitmiş vaziyette çünkü günümüzde. Bir de ben ızmir de doğdum büyüdüm. Marketten çıkarken " iyi akşamlar " diyorum cevap vermiyor burada hanzolar. Yani giderek bende yabani bir insana dönüştüm . Ne yapayım? Sorun bizde değil rahat olun insanlar çok kaba ve çok kırıcı. Bu yüzden kendi kabuğumuza çekiliyoruz. Onların da işine geliyor muhtemelen.
