sözkonusu deniz karadeniz ise kendisi geceleri süt liman olmaktadır. şahsen ben karadeniz'den daha ziyade gündüzleri korkuyorum. korkmanın yanısıra karadeniz'in bir ruhu ve karakteri olduğunu da düşünüyorum. belki bazılarınıza garip gelecek ama karadeniz kıyısında çocukluğu geçmiş ve hala da o kıyıda ömrü devam eden biri olarak gözlemledim bunu. karadeniz genellikle haftaiçi sadece yerlisiyle birlikteyken sakin, uslu bir çocuk gibidir. haftasonları sanki yabancıların gelip onu kirletip defolup gideceğini bilirmiş gibi hırçınlaşır, kendini korumaya alır, misafirperverliğini yitirip suyuna adımını atanı yutar. bu genellikle böyle olur. kaç kere haftasonu denize girmenin kıyı şeridi boyunca tamamen yasaklandığını gördüm. enteresandır ama ben suyun hafızasına inanıyorum. böyle bir şey gerçekten var.
