cumartesi gecesi telefon geldi. cici babanen hakk ın rahmetine kavuştu diye. cumartesiyi pazara bağlayan gece boyunca uykusuz düşünürken, onsuz hayatın nasıl olacağını bilemedim. pazar sabahı ilk uçakla izmir e gittim. süheyla babaneme son görevlerimi gerçekleştirmeye. Ömrünce çile çekmiş, ölürken bile kendi kendine kimseye çektirmeden gitmiş olan kadının vasiyetini öğrendim orda.
24 yaşındaki kızını menenjit illetinden toprağa vermişti. 30 yıldır her gün, her gece hasretliğini çekmişti kızının. ankarada mezarında bıraktığı meleğinin üzerine gömülmek istemişti.
Cenazesini önden yolladık, biz de arkasından uçakla gittik yanına. Cebeci camiinde öğlen namazıyla kalktı cenazesi. Asri mezarlıkta kızcağızının tam da üzerine gömüldü.
Ankara benim için bazı sebeplerden hep değerli olmuştur. Her gidişimde kısmet bağlanmasından mıdır nedir ya kapısından dönmüşümdür ya da hiç binememişimdir ankara uçağına. Son gelişim ankaranın en güzel yerlerinden biri cebeciye yine acı dolu anılarla hatırlanmak üzere olmuştur.
