Gün yeni doğarken odanın balkonuna.
Sabahın ilk kahvesi doluyor yanaklarna.
Birkaç saat daha var sislerin çoğalmasına.
Bakir telaşlar için insanların uyanmasına.
Her Ankara sabahı gibi belki biraz üşüyorsun
Ama olsun, eskiden beri üşümeyi seviyorsun…
Çöpleri karıştıran sokak kedileri gibi,
Kurcalıyorsun fark etmeden geçmişte ki günleri.
Çocukluğun sessizce tırmanıyor kucağına.
Şöyle bir gülümsüyor kıvırcık saçlarıyla.
Babanı andırıyor sanki, bu sessiz duruşuyla.
Ve ne kadar eksildiğini hatırlatıyor sana….
Ne kadar güzelmişsin, hayat henüz çırılçıplak.
Hiçbir şey el değmemiş, günler birer salıncak.
