kapitalizmin varlığının ve gücünün büyüklüğünü kabullenerek başlamak lazım konuya. istesek de istemesek de kapitalizm var ve hayal edemeyeceğimiz kadar güçlü. peki komunizmi yaşatmayı başarabilmiş ülke kaç tane dünyada ve ne kadar başarılılar, ne kadar mutlular, ne kadar özgürler en önemlisi? lisede özgürlük yanlısı olarak takılan komunist gençlerin kübadaki kuralları incelemesini öneririm. günde minimum 15 saat çalışıp tabiri caizse kıçını yırtıp birylerlere gelmek için çalışanla sabahtan akşama kadar yayanın farkı nasl belli olacak herkes aynı arabaya binecekse, herkes aynı hayat standartlarına sahip olacaksa. komunizm ülkeyi ileri götürmez arkadaşlar. çok çalışan, bu ülke için iyi şeyler yapmaya çalışan adama sıradan insanlardan daha fazla para vereceksin, daha iyi araba vereceksin ki o da çalışmalarına devam etsin, daha iyi şeyler yapsın, daha faydalı olsun. amerika olmasa bu gün sahip olduğumuz teknolojik aletlerin yüzde kaçına sahip olabilirdik?
bn amerikan yanlısı biri de değilim yanlış anlaşılmasın. akp'nin stratejisini hiç doğru bulmuyorum. herşeyin satılması da çok yanlış elbette. devlet para harcayacağı herşeyi özelleştirmeye çalışıyor. bu sağlık sektöründe de böyle (hastanelerde araştırma yapmak için para harcanıyor ve birşey elde edip edemeyeceğinin hiçbir garantisi yok bu yüzden elden çıkarıp para harcamaktan kurtulunmak isteniyor) eğitim sektöründe de böyle(yine aynı masraflardan kurtulmak için). elbette ki bunlar da doğru çözümler değil. devlet kendi gücünün yettiği kadarını hatta biraz daha fazlasını yapmalı, yapamayacağını (mecburiyetten) yabancılara vermesinde ben sakınca görmüyorum. en azından oyunu kurallarına göre oynamak zorundayız kapitalizm gerçeğine karşı.
