Hafif rüzgar suratıma çarparken arabanın camını biraz açıp günbatımına karşı uzun yolculuklarda sevdiğim yabancı şarkıları dinlemek güzeldi. Ve sonra kapatıp gözlerimi rüzgarı hissetmek ve parıldayan güneşin kirpik aralarımdan içime akan turuncu ışımasını izlemek... Sonra açınca gözlerimi gökyüzüne bakıp ne kadar önemsiz olduğumu fark etmek ve dünyanın mükemmelliğine, göz kamaştırıcılığına bir kez daha hayran olmak...
