43.
-
ekseriyete göre beş hececiler'in en yetkin, en başarılı kalemi.
"Bir zaman lâle de sendin bize, peymâne de sen,
Bağda ırmaktın akan, bahçede rüzgârdın esen.
Göl sanırdık ne zaman dalsak ela gözlerine,
Seyrederdik seni günlerce gülistan yerine.
Aramazdık gece mehtabı yüzün parlarken,
Bir uzak yıldıza benzerdi güneş, sen varken.
Ve bilirdik ki tabiat, süzerek cevherini,
Toplamış sende açık, gizli güzelliklerini.
Her geçen yıl, o güzellikleri senden çalarak,
Serpiyor yerlere bir gül gibi yaprak yaprak...
Şehriyâr olsa da yalnız gidiyor kabre giden;
Dönüyor gözlerimiz âleme, sensiz, yeniden."
