sabahın köründe uyan borusuyla bütün aileyi kahvaltı masasına toplayan, jilet kıvamında ütülenmiş gömleğini obsesifler gibi yeniden yeniden ütületen, bütün haber kanallarını yakın gözlüğünü takıp kumandadan şak diye bir seferde bulabilen, günlük gazetelerin siyaset kısımlarını tek çizgi halinde gazeteyi katlayarak okuyup kahvehaneleri avam bulan, politika konusunda otorite kesilip sanki tsk'nın bütün gizli sırlarını bünyesinde saklıyormuşta karşısındakiyle paylaşsa anlamazmış gibi bakışlarla politik tartışmalara son noktayı koyan, bütün zorluklarına rağmen yine de sevilen babacan emekliyle aynı evi paylaşmaktır. insan o günlerin kıymetini babası gittikten sonra daha iyi anlıyor, çok özlüyor.
