çok severek dinlemesem de ahmet yılmaz'a ait bir şarkıdır.
konu ahmet yılmaz'dan açılmışken bir anımı paylaşmak isterim. ankara'da karanfil 2'deki telefon borsasına gitmiştim. arızalı telefonumun yapılmasını beklerken ahmet yılmaz'a benzettiğim kişi bir telefoncuda yanındaki çocukla konuşuyordu. biraz süzdüm sesi de çok benziyordu.
neyse o konuştuğu çocuk dışarı çıkınca çocuğun yanına gittim ve konuştuğu kişinin ahmet yılmaz olup olmadığını sordum. çocuk gülerek herkes benzetiyor ama değil dedi ama aklım hala onda. gittim biraz daha süzdüm, bu rada çocuk ahmet yılmaz'ın yanına gitti ve kulağına bir şeyler dedi. sonra ben de yaklaşıp merhaba ahmet yılmaz mısınız dememi bitirmeden ''gel gel, evet benim, bak sen oradan öyle bana bakıyorsun çocuklarda sana bakıyor'' felan dedi. o konuşuğum çocuk oğluymuş. bundanmış ben ahmet yılmaz mı deiğimde gülümseyerek gururlanışı.
bilenler bilir, ahmet yılmaz öteden beri bahçeli ve avanesi ile terstir. siyasetten konuştuk. bahçeli'nin hatalarından, ahmet yılmaz'ın şanatçılığı bırakıp parti kurmasından felan. güzel bir sohbetimiz oldu. sonra teşekkür edip ayrıldım yanından.
durduğu yer oğlunun telefoncusu imiş. o günden sonra ahmet yılmaz'ı orada görmedim fakat çok defa kızılay'da gördüm ve her gördüğümde sevenleriyle konuşuyordu. ahmet yılmaz ekran yıldızı hiç olmamıştır. televizyonlarda görmemişizdir onu. hatta gittiğimiz ocak konserlerinde bile görmemişizdir çünkü yasaklıdır ama bir dönem, kısa bir dönem art diye bir kanalda siyasi program düzenlemiştir ve internette bir kaç fotoğrafından tanırız. çokta severiz.
bir dönem çok kıymetli eserler verip sonra kendi kabuğuna çekilen insanlara hep üzülürüm çünkü sanat adına türk milletine büyük katkılar vermiş birisinin bu üretkenliğini durdurması demek milletimiz için büyük kayıp demektir.
