cesare beccaria'nın mart 1763 yılında yazmaya başlayıp 1764 yılında bitirdiği kitap. Kitapta suçlar ve bu suçlara uygulanacak cezalar çok etraflıca irdelenmektedir. Özellikle cezaların temel mantığına yönelik irdelemeler çok çarpıcıdır. Kitabın ''Ölüm cezası üzerine'' başlıklı bölümünde şu ifadeler yer almaktadır.
'' ... Bir caninin öldürülmesinin dehşet verici, ama geçici görünüşünden çok, özgürlükten yoksun bir insanın uzun ve acılı durumunun örnek olması, suçlara karşı çok güçlü bir dizgindir. Çünkü, insan, bir tür hizmet hayvanına dönüşünce topluma verdiği zararı kendi yorucu çalışmasıyla giderip onarmaktadır. Bu etki, insanların her zaman uzak bir karanlıkta gördükleri ölüm düşüncesinden çok daha güçlü ve sarsıcıdır. Zira, o zaman insan, bizzat kendisinin üzerine kapanacak, sık sık şöyle deyip duracaktır: ''Eğer benzeri suçları işlersem, ben de uzun süre bu tür acınası koşullara boyun eğmek zorunda kalırım.''
Ölüm cezasının bıraktığı izlenim ve etki, ne denli şiddetli olursa olsun, en kalıcı olaylarda bile çabucak bellekten silinip unutulmaya karşı fazla direnemez. Bu unutma, insanın doğasında vardır. Özellikle tutkular, bu unutma sürecini hızlandırırlar ...''
