Güzel yanları da vardır tabi. Bahar dalları, kuş cıvıltıları, deniz dalgaları, gün ışığı, bir tebessüm, birine aşık olmak, şefkatli anne kolları, yeni doğmuş bir bebek falan.
Bunlar yaşamak dediğimiz şeyin yüzde kırkıysa yüzde altmışında da hüzün hakimdir. Birilerinin cenazesini kaldırmak, kendi ölümünü hayal etmek, yalnızlaşmak, anlamsızlaşmak vs.
Mutluluk içinse çoğu zaman salak olmak, fazla felsefe yapmamak, düşünmemek, olduğu gibi yaşayıvermek, başkalarını ciddiye almadan hep kendine yontmak lazımdır. Tekdüze bir insan değilsen yaşamak bir işkence gibi gelir. Çünkü yaşam fazla sorgulamaya müsait değildir.
