Klasik Asghar Farhadi filmi. Ağır, durgun, bir o kadar dolu, müziksiz, bol dramlı, cüzi miktarda hüzünlü, çöküşlü, uzun, istiklal marşı, kapanışlı.
Uzunluğunun sebebi kanımca karakterlerle tümlüğü sağlamak. Bir bakmışsınız 4 evlilik yapmış, her evliliği mutsuz sonuçlanmış marie'nin yerine koymuşsunuz kendinizi, bir de vicdan azabından kıvranan lucie'nin. Yaptığı iyiliklerin doğurduğu marazlara büründüğü Ahmet de oluyorsunuz, çaresiz, ne yapacağını bilemez durumda olan Samir de.
Geniş bir zamanda izlenmeli. Mümkünse telefon bu süre zarfında ele alınmamalı. Yemek içmek gibi dikkat dağıtıcı hareketler yapılmamalı, filme adapte olunmalıdır.
iyi seyirler, keyifli izlemeler.
