Daha çocuk yaşlardayken edindiğim his. Daha doğrusu hissizlik.
Sonra bu boşluk Orta okulda arttı, lisede arttı, üniversitede arttı, çalışmaya başlayınca arttı, askerde arttı, askerden sonra tekrar çalışmaya başlayınca arttı, gelecek ne olacak diye düşüne düşüne koca bir ömrü neredeyse yarıladım sayılır.
Şimdilerde 3 yaşındaki yeğenimin hareketlerini gördükçe arada bir yaşama sevinci doluyorum ama bu da sadece yüzümDeki birkaç kas dokusunu oynatmaya yetiyor.
Fazlası mümkün değilmiş gibi.
