marksistlerin, marksist olmadan önceki ruh hallerini ifade eden düşünce grubu.
bazı insanların düşünmemesini, okumamasını, eğitim almamasını hatta yaşamamasını daha hayırlı bulurum ben. eğitim şart filan diyorlar ya hep aslında bu herkes için geçerli değil. benim için asla geçerli değil. eğitildikçe daha da kafam bulandı durdu. düşünmek zorunda kaldım çoğu zaman. o da bayağı bir kastı beni. bomboş bir testi olmak çok daha mükemmel olabilirdi benim için. gerçi yine öyleyim. sadece insanlar diploma sahibi diye biraz yalandan saygı duyuyor o kadar. diploma almadan önce de aynı genel düşüncelere sahiptim, aldıktan sonra da. yüzde 5'im anca değişmiştir. o da zevkler konusudur. eskiden hard rock dinlerken şimdi cohen ile sinatra'ya sardım mesela.
üniversitenin ilk yıllarında bir elemanla tanışmıştım. kendisi kürt idi. batman taraflarından. türkçeyi zor konuşuyordu. benim de güneyli olmam hasebiyle kaynaştık bu elemanla. sıcak kanlı bulmuştuk birbirimizi. okul dışında pek görüşemiyorduk nedense. bir tuhaflık vardı bu herifte. bir şeyler söylemek isteyip de söyleyemeyen kendini kasan tipler var ya, hah işte ondan. devamlı etaraftaki zengin veletlerine sövüyor, bir nevi aşağılık kompleksine giriyordu. bunu iyiden iyiye sorun etmişti. bense rahattım hiç öyle toplumsal duygularım yoktu. onu da rahat olmaya görmemesine ikna etmeye çalışıyordum.
bir gün evine davet etti. gittim. bahçeli lüks triplex bir evdi. neyse odasına gittim. duvarlarında marx ve che amcanın posterleri mevcuttu. nerdeyim lan ben dedim. sonra bilerek ve isteyerek bilgisayarına göz attım. bir sürü yazı, makale ve falan filan mevcuttu. bir bahane bulup evden çıkmak istedim o an. çocuk muhabbete girdi. böyle böyle dedi. uzun ve osuruktan bir siyaset muhabbeti yaptık. o anlattı ben dinledim. asosyal bir tip. tek arkadaşı benim okulda. diğer çevresinde de kimse yoktu. yalnızdı. kendini meşgul edecek bir şeyler yapması gerekiyordu. bulmuştu. marksistti.
