ismi dahi ürpermeye yeten hastalık. iyileşebilir elbet ama izleri geçer mi her zaman?
Tercih etme şansım olsa yine de seçeceğim budur. Çünkü insana hastalığı söylendiğinde, ailesinden veya arkadaşlarından birinin kanser olduğu haberini aldığı zamanki kadar üzülmüyor. Böyle bir hastalık var olacaksa mutlaka; ailemde, sevgilimde, arkadaşımda değil bende dursun. Ben de dursun bütün acı. Böylesi en mantıklısı. Acıya bakmak acıyı çekmekten daha acı.
Kanserin en kötü yanı sevdiklerimizi bizden alması. Fakat beni sevdiklerimden almasında çok büyük sorun yok.
Beni bir çiçek tohumuymuşum gibi toprağa ekerken 2 kere la vie en rose söyleyin. Biri benim, diğeri mavi saçlı kız için.
Edit: kanser olmak isteyenler, embesil misiniz? Size bahşedilmiş sağlıklı vücutlara, uzun ömürlere, güzel hayatlara yazık.
