belirli dönemler haklı olduğu düşünülen ama olmayan utanmadır.
atadan utanılmaz... biz de gençtik utandık, atamız fakirdi, nispeten düşük seviyeli işlerde çalışırdı. diğer insanların ataları iyi işlerde çalışırken kendi atamızdan utandık, zaman zaman söyleyemedik falan. sonra baktık gördük ki, ulan bu insanlar biz iyi şartlarda eğitim alalım, okuyalım diye gece gündüz çalışmış. biz diğer insanlar içinde mahçup duruma düşmeyelim diye dişinden tırnağından ayırdığı ile bize istediğimizi vermiş veya çalışmış. bunların hakkı nasıl ödenecek? evet ben de utandım atamdan ama şimdi utandığım için utanıyorum.
buradan herkese tavsiye, afedersiniz sikimsonik insanlar için atanızı yermeyin, utanmayın amk. gururla söyleyin. zamanla anlarsınız...
