hayatı fps oyunu kamerası yerine tps oyunu kamerasından yaşamaktır. insan kendini sihirli aynadan izliyormuş gibi hisseder. birey gözünün önündekini görmesi gerekirken kendisini veya çevresini farklı açılardan görür gibi olur: gözün önündeki her şey aynı filmlerdeki sihirli ayna efektindeki gibi buğulu görünür, konuştuğunuz kişinin yüzü, etraftaki nesneler, insanlar, açtığınız kapı, burnunuzun dibindeki bardak... bir süre için gözün önündeki nesneler sanki yok gibidir, o sis efekti yüzünden yapılan işler rüya gibi olur, bazen bireyin kendi ağzından çıkan sözlere müdahale etmesi bile zorlaşır, sözler kendiliğinden dökülüverir.
derealizasyon yaşayan insanların zaman, mekan algıları bozulmaya uğrar. birey fiziksel olarak kendisinin kafasında simüle ettiği şekilde bulunduğunu düşündüğü için gerçekliğe dönme yetisindeki anlık bir bozulma sebebiyle nerede olduğunu, neden orada olduğunu unutabilir.
bende de var bu durumdan, hem de küçüklüğümden beri. gerçekten rahatsız edici bir hastalık: sosyal etkinliklerden aldığım zevki azalttı, gergin olduğum zamanlarda daha çok ortaya çıktığı için gerginliğimi artırdı, bazen basit şeylerde bile gerilmeme yol açtı, sürekli bilinçli durumda kalıp "olm bunun kafa uçmuş" durumuna girmemek için zihnimi ve dikkatimi zorlamaya çalıştım ama olay küçüklükten beri olduğu için, otomatik olarak gerçekleştiği için başaramadım. bu sorunu yaşayan diğer insanlarda da böyle oluyor mu bilmiyorum ama bendeki durum bu şekilde *.
