hayatını, çaresizliği, teslim oluşu ve vazgeçişi adım adım, hüzünle anlatarak ölümü seçmiş duygu ve dert yüklü Adam.
Adını her duyduğumda içim kıyılır.
Bu kadar üzüldüğünü, hüzünlendiğini, yaşamdan vazgeçecek kadar umutsuzluk yaşadığını gören, anlayan bir tek dostu, arkadaşı olmadı mi?!
Hepsi mi kördü, hepsi mi duyarsızdı?
Yoksa var olup, aslında olmayan insanlar mıydı acaba?
Sevginin, paylaşımın, sarıp sarmalamanın, yalnızlığı gidermenin, en büyük şifa olduğunu düşünenlerdenim.
Ruhu şad olsun...
