2 gün önceki cumartesi günü zor geçti. Evet, çok zor değildi ama zordu. Sevdiğim biri nasıl ellerimden kaydı gitti bunu gördük. Evet,gitti.
Bu ilk miydi? Hayır.
Herkes gibi miydi? Belki.
Herkes herkesten farklıdır esasında hatta bazen geçmişte huyunu sonradan sevmediğimiz birinin, başka biri üzerinde gördüğümüz davranışı bile bizi mutlu edebilir. işte bu özlem.
Her hücrem sokakta kırgın yürüyor, görmezden gelmeye yorulmuş.
Peki şimdi ben nasıl hiçbir şey olmamış gibi devam edeyim? Kırgınlıklarımı gizliyim?
Ben insan değil miyim, hayır ya ben kulun değil miyim ey allahım?
Naptım tuvalete ekmek kırıntısı döktüm de acısı şimdi mi çıkıyor?
