calisma hayatini kolelik olarak gorenlere guluyorum. bok gibi paran oldugunu ve hic bir is yapmadan surekli tatil yaptigini dusunsene. ne kadar sıkıci olurdu.
kimse kimseyi zorla calistirmiyor. yaptigin isin karsiliginda ne alacagini ve ne kadar alacagini bastan biliyorsun. begenmiyorsan o isi terk etme hakkin var.
"esit işe eşit şartlar olmamasi" bu tartisiliabilir bir konu.
ama calisma hayati bir tercihtir. tabii bulacaginiz islerde sizin vasiflarinizla direk baglantilidir.
kimse ortaokul diplomasi bile olmayan bir adami oto yikamacidan alip buyuk bir sirkete genel mudur ceo falan yapmaz.
ama bu ortaokul diplamasi bile olmayan birey cok calismak, acikgoz olmak, karsisina cikan firsatlari degerlendirmek suretiyle binlerce universite mezununa patron olup istihdam saglayabilir. bunun icin yasal veya duzensel bir engel bulunmamakta. ve ornekleri azimsanmayacak kadar coktur.
uzucu olan bence sirket yoneticilerinin hayatlari. o noktaya gelmek icin cok calismis ve bu surecte kendini calismaya o kadar kaptirmis ki hayati kacirmis. geldigi noktadan dusmemek icin de soluksuz calismaya devam eden. cok para kazanan ama kazandigi paralari harcayacak zamani olmayan insanlar. bu tarzlar icin belki kole gibi olmus tanimi kullanilabilir. ama yine de tercihtir.
