bir şeylerin yarım ve buruk olmasından kaynaklanan ruh sancısı. öldürmez ama yaşatmaz da, bu yüzden sancıdır.
çocukluğu özlemekten bu yaşına, bu yıllara adapte olamamak gibi. köy diye ağlayıp iki gün sonra şehir hayatını özlemek gibi. uzaktayken evi özleyip, vardığında yabancı hissetmek gibi. anın güzelliğinin tadına varırken bir yandan inceden hissedilen sızı gibi. biraz garip. aslında tam gibi ama buruk da gibi. mutlak ve uzak.
bir charles baudelaire sözü gibi: “...nerede değilsem orada iyi olacakmışım gibi gelir.”
