Öncelikle astrolojiyle ilgili bir yorum okuyup ha işte ben buyum tarzı bir entry girmek niyetinde değilim ama kendimde yaşadığım bir durumdur kendisi.
Asosyal veya antisosyal olmayıp sosyalleşebilen fakat sosyalleşme esnasında fazlaca yorulan ve yalnız kalmayı gün içerisinde ara ara arzulayan bir kişilik tipidir introvert olmak.
'Bir odanın kapısını kapatıp yalnız kalmak, her zaman hayatımın en güzel şeylerinden biri olmuştur.' Bukowski'nin sözündeki gibi yalnız kalmak çoğu sosyal ortamdan daha fazla keyif verir ama sosyalleşmeyi de uygun bağlamda severler. Bakın burası önemli, bildikleri, hakim oldukları ve konuşmaya değer gördükleri konular hakkında saatlerce konuşup hararetli tartışmalara girişebilirler ama günlük yaşamın bir ritüeli olan konuşmayı karşılıklı sürdürme olayı onlar için tam bir zulümdür. Yani konuşmayı sevmeyen demek değildir introvert kişilikte olmak. Hepsini bilmem ama benim özellikle kendime ait yalnız kaldığımda dahil olduğum bir dünyam var. Öğrendiğim her şeyi kendimle tartışıp konuşabilirim, kafamda mutlaka devam eden bir dizi veya kitap vardır, bir şeyleri kendi kendime tartışmam sürer. Ve bazı şeyleri kendimle o kadar tartıştıktan sonra dış dünyadaki yaşıtlarımın konuya sığ ve ilgisiz bir noktadan yaklaşmasına katlanamayıp muhabbete biraz narsistçe olsa da burun kıvırıp dahil olmam. Sonra yabancı ve samimi olmayan bir topluluğun içine rol yaparak gayet dahil olabilseler de bu onlar için yıpratıcı ve gereksiz bir aktivitedir. Ve bir topluluk içinde köşede oturup entry okumak dahil olmaktan haz duymadıkları toplulukta zorunlu muhabbet edilmesine oranla onlar için daha eğlencelidir. Kısacası suskun ve kıyıda kendi başına takılsalar da onların dünyası onlara gayet güzeldir.
