6 ay önce deneyimlediği acı olay. Babam emekli bir profesördü. Kısa boyu, ama dağ gibi bir adamdı. Kişiliğinden ve mesleğinden ötürü de yakın çevresinden her daim sevgi saygı gördü. Bende bunun için hep onu örnek aldım. Onun yolundan gitmeyi tercih ettim. Ona benzemeye çalıştım. Yaklaşık dört sene önce prostat kanseri olduğunu öğrendiğimde şehir dışında depresyondayken babamın da psikolojisini bozmak üzereydim. Kısa bir süre sonra da Alzheimer görüldü. Bilgili dev gibi bir insan gözümün önünde yavaş yavaş eridi. Ona yardımcı olmaya çalışsam da elimden hiçbir şey gelmedi. Sabah vakti sessizce vefat etti. Onun vefatına hala tam alışamadım. Bu satırları da ondan ötürü yazıyorum. Çünkü, iki üç gündür kaygım nüksetti. Sebebini düşününce de babam aklıma geldi. Ona karşı duyduğum özlemi anılar da yerine getiremiyor.
