Afedersiniz ağzımı bozucam.
Sikerler öyle lohusa depresyonunu. Bu kadın psikopat bir cani. Hafifletmeyin. Ben de lohusa depresyonuna girdim. Bazen kendimi 5. kattaki evimizden aşağı atasım dahi geliyor. Ama biliyorum geçecek bunlar. Hormonlar dengelenecek.
Bugün haberi okurken oğlum kucağımdaydı gözlerim doldu. Kendimi bi hayal ettim acaba bu mini mini sabiye zarar verir miydim. O bana ürkek ve masumca bakarken ona şırıngayla birşeyler vermek. Daha fazla düşünemedim sarılıp ağladım.
Anne olmak nasıl bir şey anne olursanız anlarsınız. Ani bebek ölümü sendromunu okuduğumdan beri de hep endişe ve korku içindeyim. belki yersiz ama ya ona bir şey olursa düşüncesini kafamdan atamıyorum. Ve ona bakarak da hep şu duayı ediyorum:
Allahım benim ömrümden al ona ver.
