Bir bina düşünün ya da dar bir alana sıkıştırılmış birkaç müstakil ev; her dairede ya da evde onlarca çocuk, yaşlı, kadın… Ya da bir gemi düşünün içinde yüzlerce insan, farklı dinlerden, mezheplerden, ırklardan ve ekonomik olarak birbirlerinden çok farklı kesimlerden. Düşünün ki, bir yangın bir afet almış başını gidiyor, yakıp yutmak için sabırsızlanıyor; içindeki insanlarla birlikte buraları yok etmek için hızla ilerliyor. Düşünün, kurtarma ekibi diye bildiğimiz ya da düşündüğümüz ya da kurtarılmayı hâlâ umut ettiğimiz bazı insanlar çıkageliyor o an da. Ellerinde yangın söndürme aletleri, yıkılmış duvarların altında insanları çıkarmak için kurtarma aletleri… Düşünün ki, bunların başındaki kişi ya da bunlardan sorumlu kişi yüksek sesle bağırıyor:
“Bizden olanı kurtarın!”
Çağırıyor: “Sadece bizden olanları kurtarın!”
Hatta daha da ileri giderek: “Bizden olanları kurtardıktan sonra diğerlerinin yanması için izin verin ve gerekirse siz yakın yıkın onları.”
