Hegel tinin fenomenolojisinde bunun diyalektiğini okur. Efendi köle arasındaki ilişki, tutsak olmak bakımından karşılıklıdır. Yani nasıl ki ilk bakışta köle, efendinin bir esiri gibi görünse de bunun yanında efendi de onun esiridir. Çünkü "efendi" olabilmek için efendisi olacağı bir köle gerekir. Yani "efendi olmaklık varlığı" kölesinin var olmasına zorunlu olarak bağlıdır.
Bu diyalektikte mühim olan dengenin yokluğudur. Hegel der ki bir yerde iki kişi arasında eşitlik yok ise (kuvvet, hüküm gücü bazında) orada o kişiden birisi efendi diğeri köle olmak zorundadır. Bu ilişki basit anlamıyla değil onun tinin fenomenolojisi anlamıyla kavranmalıdır. Bu yüzden de efendi ile köle arasındaki hiyerarşide sadece görünüşte efendi üstündür. Ama esirlik bakımından aralarında fark yoktur.
Bu husus yalnızca basit insan ilişkileri, toplumda liderlik vs... ile açıklanmaz. O yüzden bu ilişki diyalektik ve fenomenolojik olarak kavranmalıdır, ayrıca Fransız ihtilalinin bunun üzerindeki büyük etkisi bilinmelidir. Bu her yerde duyduğumuz efendi-köle ilişkisi görünüşteki basitliğinde değil. Sonraları psikanalizdeki hali dahil diyalektik olarak okunur.
