üniversiteyi ailenin yanında okumanın liseden farkı yoktur. okula gidip gelirsin, hayatında bir şey değişmez. size hiçbir şey katmaz. şehir dışında okumak cesaret ister.
başka bir şehirde okuduğun zaman hayatın zorluklarıyla daha çabuk tanışırsın. öncelikle hiç bilmediğin bir şehirde tek başına olursun. kaybola kaybola, tecrübe edinerek o şehri öğrenirsin. daha açık görüşlü bir insan olursun mesela, insanlara tahammülün artar. evde iç çamaşırı ile dahi gezme rahatlığına sahipken şehir dışında bambaşka insanlarla aynı yeri paylaşırsın. dünyanın senin etrafında dönmediğini öğrenirsin. ailenin yanındayken hesabını dahi yapmadığın o 1 tl'ler, 5 tl'ler önemli oluverir. ev ekonomisini öğrenirsin. planlar yaparsın buraya bu kadar harcayım şuraya şu kadar diye. akşam eve gidip kimseden para isteyemezsin çünkü. akşam eve gidip annenin yemeklerini yiyemezsin. öyle yemek seçme lüksün de yoktur ne bulduysan onu yersin. ütü yapmayı bile öğrenirsin mesela, gelip annen ütülemeyecek ya o kırışık gömleği? en kötü zamanlarını geçirirken bile "iyiyim anne, baba, evet dersler de iyi gidiyor, param var evet" demeyi öğrenirsin. kötüyüm dersen üzülürler çünkü. hasta olursun kimse nasıl oldun demez kendin ayağa kalkarsın. ister istemez yalnızlık çekersin. ne kadar çevren olsa da geceleri sanki tek başınaymışsın gibi gelir, öylesindir çünkü. bu sefer "gitme kızım/oğlum " diyen bir baban yoktur ama sen kendin dikkat edersin buraya gidilir şuraya gidilmez dersin kafanda. özleme, hasrete, ayrı kalmaya alışırsın mesela. en zoru da budur. telefondan gelecek tek bir sesi beklersin, dayanağın odur. tatil dönüşlerinde terminalden ayrılırken son kez bakmaktır mesela. o kadar alışmaktır ki bir yerden sonra aileni bile özleyemezsin. böyle bir şeyler.
olaya sadece "kafam rahat ya hesap vermiyorum kimseye ehe ehe" şeklinde bakan ve bunu eleştiren plebler bunları bilemez. tabiki olgunlaşırsın. akşam eve gidip "anne bunu yemem ben" demiyorsun, hiç bilmediğin koca bir şehirde yaşam mücadelesi veriyorsun. bu kadar kırılgan, süt çocuğu, rahatına düşkün biri olmayın da kafanızı evden biraz çıkartın. bakın bakalım bir başına insan nasıl mücadele ediyormuş.
