Hayatıma girmek isteyen birine şans vermemiştim. En son da üzücü cümleler kurdum. Aslında kötü bir insan değildi. Sadece anlaşamıyorduk, birbirimizi kırıyorduk. En sonunda da ayrıldık ama bana söylediği bir cümlede haklıydı. Ben, o zaman sen ne diyorsun desem de öyleymiş belki de. Artık, ah mı aldım nedir sonraki tanıştığım kişiyle her şeyi daha iyi anladım. Başkalarıyla takılıp, üstüne bir de bana yazan bir tipmiş. Yani onun için eğlenceden başka bir şey değilmişim. Zaten oluru pek yoktu ama açık açık aptal yerine konmak beni üzdü. Belki de hak ettim. Beni gerçekten seven kişilerin sevgisini göremedim. Şimdi üzgünken bunu daha iyi anlıyorum.
