insan tanrıyı yalnızlıkta buldu yine yalnızken öldürdü. Evet saçmalık gibi gelebilir bu anlattıklarım. insan başlangıçta günahkar bir varlıktı. Arınmak istedi ve dağa kaçtı. Tanrı günahkar insanı bağışlayan bir figür. Tanrı toplumu günahtan koruduğu gibi günahkar insanı da bağışlayabilir. Toplum tanrıdan korkar. Al caponeun bisiklet hikayesi gibi günahkarlar da tanriyi sever. Cezaevlerinde tanrıyı bulmuş çok insan var. Nietzsche okumasaydim ben de tanrıyı sevebilirdim. Çünkü affedilmek istiyorum. Nietzsche günahkar insana der ki kendi hükmünü kendin ver. Erdemli gibi görünenlerle de tık taklarini yaparlar diye dalga geçer ve en anlamlı sözü ise bir erdem iki erdemden daha fazladır sözüdür benim için. Kısacası nietzscheyi anlamak için günahkar olduğunuzu kabul etmeniz yalnız kalmanız ve gerçeği aramanız gerekir. Belki ben de anlayamamışımdır. Sonuçta felsefe üzerine sistematik bir okuma yapmadım. Bunlar sübjektif yargılar. Onlar yeniden dine döndük dediler! Ne zaman tanriya inanacak olsam bu söz bana tokat gibi çarpıyor. Büyük zevk nietzsche okumak sonuçları da bir o kadar acı. Yine de büyük zevk akıl hastanesine yatirilsaniz da asla pişman olmayacağınız bir eylem.
