Küçükken annem, kardeşim ve teyzemlerle esenler otogarından otobüse binip köye giderdik. Babam haliyle çalıştığı ve iznini ayarlayamadığı için gelemezdi. Babamdan ayrıldığım için evden otogara kadar bir tur otogardan köye kadar da ikinci tur şeklinde sürekli ağlardım. Köyde babamın sesini telefonda duyduğum zaman konuşamaz yine ağlardım. Ne zaman esenler otogarına dair bir şey duysam ya da görsem o an yaşadığım hisleri anımsıyorum ve evet o günlerin bıraktığı etkiyle otogarı hala hiç sevmiyorum.
