Ben şu an tam da aradığım başlığı buldum. Bu benim en samimi itirafım olacaktır. Çok buraların insanı değilim belki ama şu an hayatıma bir hikaye kazandıran bu sözlükte yazmak istedim uzunca zamanlardan sonra. Cümlelerim çarpık ve hadsiz olabilir bazen. Bir kaç kadeh edebiyat yuvarladım çünkü... Birkaç sene önce biriyle tanıştım. Konuştum, yaklaştım, ısındım. Konuştu, yakınlaştırdı, ısıttı. Tek başıma yaşamadım hiçbir şeyi. Ancak ben öğrendimki gerçekten de tek başıma değilmişim ben. Çünkü biz bu konuşmalarda, yakınlaşmalarda, ısınmalarda üç kişiymişiz... Hiç haberim olmadan ruhum bile duymadan kandırılmışım. Uyurgezermişim ben. Uyandım. Beş sene sonra düğün fotoğrafını görünce uyandım. Bu yazdıklarım arabesk bir yakarış değil. Hayatımda hiç olmadığım kadar samimi olduğum düşüncelerimdir. En sarhoş ama en ayık düşüncelerimdir. Acı çekiyorum. Uyuyamıyorum. Onu affedebiliyorum ama kendimi affedemiyorum. —Ben burada bulduğum bir şeyi kaybettim bu yüzden tekrar buradayım ama kaybettiğimi aramak için değil, kaybettiğimi unutmak için. —
