"Bir kasabadaki cezaevinde idam olan sabahlarda insanlar idamları izlemek için gecenin köründe kalkarmış. Daha sonra esnaf da dükkanlarını açmaya başlamış. Bir Süre sonra da idam sabahları insanların güle oynaya izlediği bir panayır havasına bürünmüş. ben de ölmekte olan eğitim sistemini insanların güldüğü bir hikaye gibi anlattım"
işte Ahmet de bu metaforun gerçekliğidir. Ertem eğilmez halkın suratına tükürme isteğini ahmetle ortaya koyar.
