babamin en buyuk kuzeni,biz dayi deriz,onlardan birisiymis vakti zamaninda. yesil’deki tekel bayiisini bir kac sene once rahatsizlanana kadar isletmeye devam etti. kepenkler kapaninca ne raki sofralari kurulurmus,ne dost meclisleri..sagliginda cok anlatirdi o meshur eski gunlerini.
filinta gibi delikanliymis,pos biyik,simsiyah gur saclar,cakir gozler..
her seyden once saygi vardi,buyukten cekinme vardi,adap vardi der o zamanlar icin.
hala sokakta goren onunu ilikler,hastanede evde hic yalniz birakmazlar onu. vefa duygusu boyle bir sey iste,40 yil gecse de en ufak iyilik bile hatirlaniyor.
