Ülkedeki kadına biçilmiş rollerin, kadın erkek eşitsizliğinin anlatıldığı, ince göndermelerin yapıldığı, mesajların verildiği, bilinçlendirici, kitaptan alınan bir filmdi.
Güzel filmdi güzel olmasına da kusura bakmayın da otu boku da feminizmle maskelemelerine de ayrı uyuzum. Hele de ben özgürüm ayağına evli olduğu halde evli çocuklu herifle yaşanılan aşkın çok güzel bir durummuşçasına, bağımsızlığın bir parçasıymışçasına lanse edilmesi midemi bulandırdı.
Peki ya aldatılan kadının, uğruna aldatıldığı kadınla "kadınız biz" muhabbeti yapıp gavatlığını konuşturmasına ne demeli?
ışık ablamız acaba ne istediğini bilmeyen ayran gönüllü olabilir mi?
Ama sırf sonundaki şu replikleri için bazı çirkinleri görmezden geliyorum.
"yaşam boyu karşıma dikilen adamlar; babalar, abiler, kocalar, sevgililer, müdürler, şefler, arkadaşlar... Seni yargılıyorlar. Delisin diyorlar, kötüsün diyorlar beceremezsin diyorlar, yargılıyorlar, damgalıyorlar.
Ve biz, işte biz onlara bu izni veriyoruz.
Ben artık bu izni vermeyeceğim."
