her terapiye gittiğimde farklı kelime tamlamaları öğreniyorum. lisedeyken dünyanın sonu sandığım şey aslında çok sık rastlanan "akran zorbalığı" imiş, bir an önce terapistin bana neyimin bozuk olduğunu ve nasıl düzeltmem gerektiğini söylemesini istemem "hap bilgi" arayışı imiş.
onun gözünden nasıl göründüğümü sordum genel olarak bugün. dedi ki "normalde ben hastalarımla sohbete başlarken bir süre haftalarının nasıl geçtiğinden, havadan sudan bahsederim, sen direkt, daha oturur oturmaz "size kadir'den bahsetmiş miydim?" diyorsun. eğer insanlara da bu şekilde yaklaşıyorsan, onlara kendilerini kullanılmış hissettirebilirsin, bu da onları senden uzaklaştırır." offf hiç formalitelere saygım yok direkt dalıyorum konuya.
geçimsizliğimden bahsettim, dedi ki "sen annenin, babanın, kardeşinin bile odak noktasında değilken nasıl arkadaşlarının hayatının merkezinde olmayı bekleyebilirsin? geçimsizliğinin sebebi çok ilgi beklemen, odak noktası olmak istemen de olabilir."
"sen hap bilgi istiyorsun ama ben bunu sana psikyatra gidip tanı konulmadan veremem. tanının ne olduğuna göre ya da olup olmamasına göre farklı devam edicez ve sana verdiğim tavsiyeler o doğrultuda gerçekleşicek. "
psikologlar teşhis koyamıyormuş sadece şüphelenip yönlendiriyorlarmış, psikyatrlar teşhis koyabiliyormuş sadece. o da koyulmadan konuşmak istemiyor.
düşüncem o ki, çektiğim acıların sebebi algımın normal işlememesi. eğer düşüncelerimi düzeltirsem, düşünce hatalarımdan kurtulursam, terapistimin dediklerini uygularsam umuyorum ki dünya bana bu kadar iç daraltıcı bir yer olarak gözükmiycek artık ve çevremi genişletmeye, yaşamdan zevk almaya başlıycam.
